Таҳорат боблари

Адий ибн Собитнинг бобосидан ривоят қилинди; «Набий саллаллоҳу алайҳи ва саллам истиҳоза кўрадиган аёл борасида бундай дедилар: «Ой кўриши кунлари олдиндан белгили бўлган аёллар ҳайз кунларида намозни тарк этади, кейин ғусл қилади ва ҳар вақт намози олдидан таҳорат олади, рўзасини тутиб, намозини ўқийверади».

Оиша (розияллоҳу анҳо)дан ривоят қилинди; айтдилар: «Фотима ибн Абу Ҳубайш Набий саллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ҳузурларига келиб, «Ё Расулуллоҳ! Мен истиҳоза кўрадиган аёлман, бундан ҳеч покланмайман. Намозни тарк этайинми?» - деди. «Йўқ, - дедилар (Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам) - бу томир қонидир, ҳайз қони эмас. Ҳайз кўрадиган кунларинг намозни тарк эт, ҳайз (муддати)дан поклангач, ғусл қилгин ва намозингни ўқийвергин».

Абу Зарр (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинди: «Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам айтдилар: «Албатта, тоза тупроқ мусулмон кишини покловчидир, ҳатто у ўн йил сув топа олмаса ҳам! Сув топган тақдирда ҳам тоза тупроқни баданига (терисига) сурсин, албатта ана шу хайрлироқдир!».

Оиша (розияллоҳу анҳо)дан ривоят қилинди; айтдилар: «Набий саллаллоҳу алайҳи ва саллам баъзан ғусл қилиб жанобатдан поклангач, мен билан исинар эдилар, мен ювинмаган ҳолда бўлсам-да, у кишини бағримга босар эдим».

Умму Салама (розияллоҳу анҳо)дан ривоят қилинди; дедики: «Милҳон қизи (Абу Талҳанинг хотини) Умму Сулайм Набий саллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ҳузурларига келиб, айтдики: «Ё Расулуллоҳ! Аллоҳ таоло ҳақ нарсадан уялмоқни буюрмайди! Агар хотин киши уйкусида эркак киши кўрган нарсани кўрса (яъни иҳтилом бўлиб қолса), ғусл лозим бўладими?» (Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам): «Ҳа, агар сув (маний) келганини кўрса, ғусл қилсин», дедилар. Умму Салама айтади: Унга: «Эй Умму Сулайм! Аёлларни уятга қўйдинг-ку! — дедим».

Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинди: у киши жунуб ҳолатда Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва салламга йўлиқиб қолди. Айтадики, «Мен орқага тисландим, яъни орқага чекиниб, бориб ғусл қилдим, кейин қайтиб келдим. Шунда: «Қаерда эдинг?» ёки «Қаёққа кетдинг?» дедилар. «Мен жунуб эдим», дедим. Ул зот: «Батаҳқиқ, мусулмон киши нажас бўлмайди», дедилар.

Умар (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинди: у киши Набий саллаллоҳу алайҳи ва салламдан: «Бирортамиз жунуб ҳолатда ухласак бўладими?» деб сўрадилар: «Ҳа, агар таҳорат олса», дедилар (Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам).

Оиша (розияллоҳу анҳо)дан ривоят қилинди; айтдилар: «Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам жунуб ҳолда ухлар, сувга қўл теккизмас эдилар».

Оиша (розияллоҳу анҳо)дан ривоят қилинди: Оиша онамиз Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва салламнинг кийимларидан манийни ювиб ташлаганлар.

Ҳаммом ибн Ҳорисдан ривоят қилинди; у деди: «Оиша (розияллоҳу анҳо)нинг уйларига бир меҳмон келди, Оиша (онамиз) унга бир сариқ чодар (адёл)ни беришни буюрдилар. Меҳмон (чодарни ёпиниб) ётиб, кечаси иҳтилом бўлиб қолди. Чодарни иҳтилом асари бўлган ҳолда қайтаришдан уялиб, уни сувга ботириб ювди, кейин қайтариб берди. Шунда Оиша (онамиз розияллоҳу анҳо) айтдиларки, «Чодаримизни нега бузди? Бармоқлари орасида ишқалаб ташласа, кифоя эди-ку!» (Бундай ҳолларда) мен Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва салламнинг кийимларидан бармоқларим билан ишқалаб ташлар эдим».