Сунани Термизий

Ибн Аббосдан (розияллоҳу анҳумо) ривоят қилинди: «Набий саллаллоҳу алайҳи ва саллам Мадинадан Макка сари (йўлга) чиқдилар ва фақатгина Роббул-ъаламиндан қўрқиб, икки ракъат ўқидилар».

Муҳаммад ибн Мундадир ва Иброҳим ибн Муяссардан ривоят қилинди: Анас ибн Молик (розияллоҳу анҳу) бундай деб айтганини эшитдилар: «Набий саллаллоҳу алайҳи ва саллам билан бирга пешин номозини Мадинада тўрт ракъат ўқидик, аср намозини эса Зул-Ҳулайфада икки ракъат ўқидик».

Абу Назрадан ривоят қилинди; айтди: «Имрон ибн Ҳусайндан сафар намози ҳақида савол қилинди. Шунда у: «Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам билан бирга ҳаж қилдим, (у зот) икки ракъат ўқидилар. Абу Бакр (розияллоҳу анҳу) билан ҳаж қилдим; икки ракъат ўқидилар. Умар (розияллоҳу анҳу) билан ҳам (ҳаж қилдим), икки ракъат ўқидилар. Усмон (розияллоҳу анҳу) билан ҳам, халифаликларининг олти йили ёки саккиз йили давомида, ҳаж қилдим, икки ракъат ўқидилар».

Ибн Умардан (розияллоҳу анҳумо) ривоят қилинди; айтди: «(Жаноби) Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам билан, (ҳазрати) Абу Бакр, (ҳазрати) Умар ва (ҳазрати) Усмон (розияллоҳу анҳум) билан сафар қилганман; пешин ва аср намозларини икки ракъат-икки ракъат ўқир эдилар, фарздад олдин ҳам, кейин ҳам намоз уқишмас эди». Ва Абдуллоҳ айтди: «(Сафарда) Фарздан олдин ёки кейин намоз ўқийдиган бўлсам, ҳеч йўқса, фарзни тўлиқ ўқиб қўя қолар эдим».

Анас ибн Молик (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинди: «Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам Рамазон ҳайити кунида намозгоҳга чиқмасдан олдин бир нечта хурмо танаввул қилар эдилар».

Бурайда ибн Хусайб (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинди; айтди: «Набий саллаллоҳу алайҳи ва саллам Рамазон ҳайити кунида бирор нарса тотмай туриб, намозга чиқмас эдилар; Қурбон ҳайити кунида эса намоз ўқимай туриб, бирор нарса тотмас эдилар».

Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинди; айтди: «Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам ҳайит куни (намозгоҳга) бир йўлдан чиқсалар, бошқа йўлдан қайтар эдилар».

Умму Атиййа (розияллоҳу анҳо)дан ривоят қилинди: «Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам бокира ва энди бўйига етган қизларни ҳам, паранжи ёпинган аёлларни ва ҳайз кўрган хотинларни ҳам ҳайит намозларига чиқарар эдилар. Аммо ҳайз кўрган аёллар намозгоҳдан узоқроқда туриб, мусулмонларнинг дуолариига қўшилишарди. (Бир куни) аёллардан биттаси: «Ё Расулуллоҳ! (Аёлининг) ёпинчиғи бўлмаса-чи?» деди. «Унда дугонаси ёпинчиқларидан бирини бериб турсин!» дедилар...».

Ибн Умар (розияллоҳу анҳумо)дан ривоят қилинди: «Ибн Умар ҳайит куни (намозгоҳга) чиқди. Ҳайит намозидан олдин ҳам, кейин ҳам намоз ўқимади. Ва (у) Набий саллаллоҳу алайҳи ва салламнинг шундай қилганларини айтиб берди».

Адий ибн Собитдан ривоят қилинди; айтди: «Саъид ибн Жубайрдан эшитдим, Ибн Аббосдан нақл этиб, «Набий саллаллоҳу алайҳи ва саллам Рамазон ҳайитида намозгоҳга чиқдилар-да, икки ракъат намоз ўқидилар. Бу намоздан на олдин, на кейин (бошқа) намоз ўқиганлари йўқ» деб ҳадис сўзлади».