Саҳиҳ ҳадислар тўплами

Абу Зарр (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинди; айтди: «Набий саллаллоҳу алайҳи ва саллам бундай дедилар: «Ё Або Зарр! Мендан кейин шундай амирлар (бошлиқлар) келадики, намозни ўлдиришади. Сен намозларни вақтида ўқигил! Агар вақтида ўқилса, (улар билан қайта ўқиганинг) сенга нафл бўлади. Агар вақтида ўқилмаса, сен албатта ўз намозингни сақлаб қолган бўласан».

Ибн Умар (розияллоҳу анҳумо)дан ривоят қилинди; «Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам айтдилар: «Аср намозини қазо қилиб қўйган киши худди аҳли оиласи ва мол-дунёсидан айрилган кабидир».

Оиша (розияллоҳу анҳо)дан ривоят қилинди; айтдилар: «Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам, Аллоҳ у кишидан омонатини олгунига қадар (яъни умрларининг сўнгигача) бирорта намозни икки марта охирги (тугаш) вақтида ўқиган эмаслар».

Ибн Масъуд (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинди: Бир киши Ибн Масъуддан: «Қайси амал афзалроқ?» деб сўради. Шунда у айтдики, «Буни мен Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва салламдан сўрадим, «Намозларни вақтида ўқимоқ», дедилар. «Тағин нима, ё Расулуллоҳ?» дедим. «Ота-онага яхшилик қилмоқ», дедилар. «Тағин нима, ё Расулуллоҳ?» дедим. «Фийсабилиллоҳ (Аллоҳ йўлида) жиҳод қилмоқ», дедилар.

Ибн Умар (розияллоҳу анҳумо)дан ривоят қилинди; айтди: «Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам бундай дедилар: «Намознинг бошланиш вақти (аввали) - Аллоҳнинг ризосидир; намознинг охирги вақти - Аллоҳнинг афвидир».

Али ибн Абу Толиб (розияллоҳу анҳу)дан ри-воят қилинди; Набий саллаллоҳу алайҳи ва саллам унга айтдилар: «Ё Али! Уч нарсани таъхир қилма (кечиктирма): вақти кирган намозни; ҳозир бўлган жанозани; тенгини топганингда бўйига етган қизни (узатмоқни)».

Умму Фарва (розияллоҳу анҳо)дан ривоят қилинди, у Набий саллаллоҳу алайҳи ва салламга байъат қилган аёллардан биридир; дедики, «Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва салламдан: «Амалларнинг қайси бири афзалроқ?» деб сўралди. «Вақтининг аввалида (вақти кирган заҳоти) ўқилган намоз», - дедилар».

Умар Ибн Хаттоб (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинди; айтдиларки, «Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам мусулмонларнинг ишларидан бўлмиш бирор масалада Абу Бакр (розияллоҳу анҳу) билан гаплашиб қолар ва мен ҳам улар билан бирга бўлар эдим».

Абу Барза (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинди; айтдики, «Набий саллаллоҳу алайҳи ва саллам хуфтондан олдин ухламоқни ва хуфтондан кейин гурунглашиб ўтирмоқни макруҳ дер эдилар».

Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинди; дедики, Набий саллаллоҳу алайҳи ва саллам айтдилар: «Умматимга машаққат бўлишидан хавотирланмасам эдим, хуфтон намозини кечанинг учдан бир қисмигача ёки ярмигача таъхир қилмоқни буюрган бўлар эдим».