Оиша (розияллоҳу анҳо)дан ривоят қилинди; айтдилар: «Набий саллаллоҳу алайҳи ва саллам намозни очган (бошлаган) пайтларида: («Субҳанака-ллоҳумма ва биҳамдика ва табарока-смука ва таъала жаддука ва ла илаҳа ғойрук»), дер эдилар».

Ҳадис ҳақида батафсилроқ

Абу Саъид Ал-Худрий (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинди; айтди: «Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам тунги намозга турганларида такбир айтгач, «Субҳанака аллоҳумма ва би ҳамдика ва табарока-смука ва тааъла жаддука ва илаҳа ғойрук» (Ё Аллоҳим, сени ҳамдинг билан поклаб, тасбиҳ ва танзиҳ этгайман. Исминг табаррук-муборак, азаматинг олий-юксак, сендан бошқа илоҳ йўқ!) дер эдилар, кейин «Аллоҳу акбару кабир» (Аллоҳ улуғликда энг улуғдир!) дер эдилар; Кейин: «Аъувузи биллаҳи самиъ-ил-ъалими минаш-шайтонир-рожим, мин ҳамзиҳи ва нафхиҳи ва нафсиҳи» (Ҳақ раҳматидан қувилган шайтондан, унинг васвасасидан, жодусидан ва зуғумидан асрамоғини сўраб, эшитгувчи ва билгувчи Аллоҳдан паноҳ тилайман!) дер эдилар».

Ҳадис ҳақида батафсилроқ

Манбалар

Биринчи такбирдан кейин ўқиладиган дуо