Тавбадан олдин намоз ўқимоқ
Асмо ибн Ҳакам Ал-Фазорийдан ривоят қилинди; айтди: «(Ҳазрати) Али (карромаллоҳу важҳаҳу)дан бундай деганини эшитдим: «Мен шундай бир киши эдимки, Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва салламдан битта ҳадис эшитсам, Аллоҳ ўзи хохлаганича ўша ҳадисдан мени манфаатлантирар эди. Пайғамбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам саҳобаларидан бирор киши менга ҳадис айтса, унга қасам ичдирар эдим. Агар онт ичса, уни тасдиқ этар эдим. Абу Бакр менга (ушбу ҳадисни) баён этди, Абу Бакр эса сиддиқдир. Айтдики, Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва салламдан эшитдим, бундай дедилар: «Бир киши бирор гуноҳ қилса-ю, кейин туриб, покланса, кейин намоз ўқиса, кейин истиғфор айтиб, Аллоҳдан мағфират тиласа, Аллоҳ албатта уни кечиргайдир». Кейин (Жаноби Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам) ушбу оятни охиригача ўқидилар: «Улар (тақводор зотлар) шундай кишиларки, қачон бирор нолойиқ иш қилиб қўйсалар ёки (қандайдир гуноҳ иш билан) ўзларига зулм қилсалар, дарҳол Аллоҳни эслаб, гуноҳларини мағфират этмоғини сўрайдилар, гуноҳларни Аллоҳдан бошқа ким ҳам мағфират қилур? — ва билган ҳолларида гуноҳларида давом этмайдилар...» (Оли Имрон сураси, 135-оят)
Ҳадис ҳақида батафсилроқ